Üç çarpıcı, yıpranmış mezar taşı fotoğrafı gün yüzüne çıktı. Her biri, Osmanlı dönemi yaşamlarına ve kayıplarına dair sessiz birer tanık niteliğinde. Büyük ihtimalle Türkiye'de bulunan bu taş işaretler, üzerlerindeki özenli oyma işçiliği ve içten yazıtlarıyla geçmişle dokunaklı bir bağ kuruyor.
İlk mezar taşı, yirmi iki yaşında hayata veda eden Zade Durmuş Ali Efendi'ye ait. Fotoğraf, taşa işlenmiş zarif hat sanatını ve erken ölümün acısını dile getiren bir şiiri gözler önüne seriyor.
Benzer şekilde, ikinci görüntüde yirmi bir yaşında vefat eden [Şanslı]zade merhum Mustafa Efendi bin Ali'nin mezar taşı yer alıyor. Bu yazıtta da, genç yaşta yitirilen hayatların yankısı olan etkileyici bir şiir bulunuyor. Yaşlı taşın görsel dokusu, tarihin ve zamanın geçişinin hissiyatını artırıyor.
Çok daha eski bir döneme, 1760-1761 yıllarına tarihlenen üçüncü mezar taşı ise Suratzade merhum İbrahim Ağa'ya ait. Yazıtı, özel duyguları farklı şekilde ifade etse de, ortak bir tema olan hatırlama ve ahirette huzur dileğini taşıyor.
Bu görsel eserler, sadece mezar işaretlerinden çok daha fazlası; onlar tarihin somut parçaları. Hat sanatı, taş işçiliğinin üslubu ve kullanılan dil, ait oldukları dönemlerin kültürel ve duygusal atmosferine dair değerli bilgiler sunuyor. Bu isimlerin ve tarihlerinin ardındaki bireysel hikayeleri düşünmeye ve yaşam, kayıp ve hatırlamanın kalıcı insan deneyimi üzerine davet ediyorlar. Bu görüntüler, bu tür tarihi eserleri gelecek nesiller için korumanın önemini güçlü bir şekilde hatırlatıyor.
