Bir Ramazan günü arkadaşıma, “Geçen gün şu camide teravih kıldık. Cami muazzam. Her yerinde bir nakış... Hele o fayanslardaki işlemeler çok güzel” deyince, “Kıyamet alâmeti” dedi. Fazla üstelemedim; ama dikkatle bakınca, gerçekten camilerin, özellikle duvarları seramik ve fayanslarla kapatılan camilerin haddinden fazla süslemeye tabi tutulduğunu fark ettim. Cemaati namazda meşgul eden boyuttaki süslemeyle ilgili, “Vallahi siz Yahudi ve Hıristiyanların (kilise ve havralarını) süsledikleri gibi, mescidleri süsleyeceksiniz” hadisini okuyunca da, süslemelere temkinli yaklaşma ihtiyacı hissettim.
Sahi, sizce de özellikle son dönem cami süslemeleri biraz abartılı değil mi? İslâm sadeliği tavsiye etmesine rağmen, camilerde başınızı nereye çevirirseniz çevirin, mutlaka bir süslemenin karşınıza çıkması tuhaf değil mi? Bizi dünya şatafatı ve süsünden alıkoyması gereken camilerde, namaz kılarken bile dikkatimizi dağıtacak bu denli fazla süslemelere neden ihtiyaç duyulmakta? Yoksa yersiz bir övüncün göstergesi midir bütün bunlar? Şayet öyleyse, Enes bin Malik’ten rivayet edilen, “İnsanların cami inşa ederek övünmeleri kıyamet alâmetlerindendir” hadisi bu konuda bize bir şey anlatmaz mı?
Hz. Ömer’den rivayet edilen, “Rasulullah (asm) mescidini genişleten ustaya, insanları yağmurdan koru! Sakın sarılı kırmızılı boyayıp insanları fitneye düşürme, dedi” hadisi de süslemelerde abartıya gitmenin yanlışlığını başka bir açıdan bize anlatır. Yazık ki, cami ve mescidlerimizin yapılma amacı namaz kılmak, Kur’ân okumak ve tefekkür etmek iken, abartılı süslemeler riyakârlık ve israf gibi olumsuzlukları beraberinde getirdiği gibi, ibadet edeni kalbî olarak gereksiz yere meşgul edip, ibadetin huşu ve tefekkür boyutunu engelleyerek Allah’ın huzurunda can-ı gönülden boyun bükmekten alıkoyar.
“Boyun bükmek” dedim de, sahi Allah’a en yakın olduğumuz secde hâlimiz ne âlemde? Yani üzerinde namaz kıldığınız seccadeleriniz başta olmak üzere, camideki halıların aşırı süslemeleri de canınızı sıkmıyor mu? Sizi bilmem; ama benim canım bu aralar fena sıkılıyor. Hele Ramazan ayında teravih münasebetiyle her akşam gittiğim camide üzerinde namaz kıldığım halının desenlerini gördükçe, hayalime türlü yaratıklar doluşuyor. “La havle” çekiyorum, “vesvesedir” diyorum; ama nafile… Teşehhütteyken bana için için sırıtan süslemeleri gördükçe, “Bunda bir bit yeniği var” diyorum.
Bereket versin, geçenlerde bir TV kanalının dizisinde tesbit edilen subliminal mesaj bu şüphelerimi teyid etti. (Bkz. Davut Şahin, Yerli Subliminal, 10.07.2014) Şöyle ki: Halının desenleri normal desen gibi durmuyor. Bir insanın veya yaratığın yüz hatlarına benzetilmiş, göz yerine iki nokta ve burun yerine halkadan simgeler, ağız yerine de hafif sırıtık bir gülümseme yerleştirilmiş. Böylece insanın zihin dünyasını dağıtacak, ibadetini huşu içinde kılmasını engelleyecek çok sayıda desen bir araya getirilmiş. Ben abartıp abartmadığımı tesbit etmek için, evdeki seccademi kontrol ettim. Şükür ki, böylesi cisimleştirilmiş süslemelerin olmadığını gördüm. O zaman, bu desenlerin bilinçli olarak halılara yerleştirildiği kanaatine vardım. Yine de tam emin olmak için internette biraz araştırma yapayım, dedim. Meğer bir televizyon programında “Seccadelerin Üzerindeki Gizli Tehlike” diye bir konu işlenmiş. Çoğu seccadede domuz figüründen tutun, papaz figürüne kadar; masonik işaret ve sembollerinden tutun, haç sembolüne kadar her türlü desen gizlice yerleştirilmiş. İşte o zaman endişe ve şüphelerimin yersiz olmadığını anladım.
“Onları rükûa varırken secde ederken görürsün. Allah’tan lütuf ve rıza isterler. Yüzlerinde secdelerin izinden nişanları vardır. (Fetih, 29)” âyeti ve “Ben kıyamet günü ümmetimi alınlarındaki secde izlerinden tanıyacağım” hadisi orta yerde dururken, aman diyeyim, secde edeceğiniz yere dikkat edin, seccadenin de sadesini tercih edin. Zira İslâm sadeliği sever.
Habib Fidan(sentez haber)
