Yusuf KAMBUR İlahiyatçı-Yazar
CÜZ : 16
Sayfa : 301-321
Sureler : Kehf suresi 74. Ayetten itibaren, Meryem ve Ta-ha sureleri.
Konusu: Kehf, “mağara” anlamına gelmektedir. Bir grup imanlı gencin davaları adına zulümden kaçıp köpekleriyle beraber bir mağarada konaklamaları ve orada gördükleri ilahi ikramı anlatmaktadır.
Hz. Meryem’in hayatını ve mücadelesini konu edinen suredir Meryem suresi. Kur’an kendisine inen Hz. Peygamber’in (sav) annesi hakkında ima ile bile olsa tek bir ayet dahi bulunmaması ama Hz. Meryem ile ilgili 98 ayetlik sure bulunması, vahyin “beşeri müdahaleden” ne kadar uzak olduğunu göstermektedir.
Bu surede Allah, hep “Rahman sıfatıyla” anılır. 16 yerde bu ismin geçmesi dikkat çekicidir. Habeşistan hicreti sırasında Cafer b. Ebu Talip Necaşi’ye bu sureyi okumuştur. Bu ayetleri dinleyen Necaşi müminleri himayesine almıştır.
Ta-ha suresi, “ey insan!” hitabıyla başlamaktadır. “Ey insan biz sana bu kitabı hayatın yaşanmaz hale gelsin diye değil mutluluğun için indirdik” mesajı vardır.
Seçme ayetler:
(وَاِذَا تُتْلٰى عَلَيْهِمْ اٰيَاتُنَا بَيِّنَاتٍ قَالَ الَّذٖينَ كَفَرُوا لِلَّذٖينَ اٰمَنُوا اَيُّ الْفَرٖيقَيْنِ خَيْرٌ مَقَامًا وَاَحْسَنُ نَدِيًّا)
“Dünyada iken onlara ayetlerimiz açık açık okunduğu zaman küfürde direnenler iman edenlere “(Bırakın bu boş lafları, söyleyin bakalım) bu iki zümreden hangisi makam-mevki açısından daha iyi, sosyal konum yönünden daha üstün?” diyorlardı.”(Meryem: 19/73)
(وَكَمْ اَهْلَكْنَا قَبْلَهُمْ مِنْ قَرْنٍ هُمْ اَحْسَنُ اَثَاثًا وَرِیْٔاً)
“Oysa (bilmeleri gerekir ki,) Biz onlardan önce, mal-mülk ve refah düzeyi bakımından daha ileri olan nice nesilleri helâk etmiştik.”(Meryem: 19/74)
(قُلْ مَنْ كَانَ فِى الضَّلَالَةِ فَلْيَمْدُدْ لَهُ الرَّحْمٰنُ مَدًّا حَتّٰى اِذَا رَاَوْا مَا يُوعَدُونَ اِمَّا الْعَذَابَ وَاِمَّا السَّاعَةَ فَسَيَعْلَمُونَ مَنْ هُوَ شَرٌّ مَكَانًا وَاَضْعَفُ جُنْدًا)
“Ey Peygamber! De ki: “Rahman olan Allah, sapıklık içinde olanlara uzun bir süre verir. Onlar (bu fırsatı iyi kullanmazlarsa) tehdit edildikleri azapla ya da kıyametle karşılaştıklarında, kimin konumunun daha kötü, kimin daha güçsüz durumda olduğunu anlayacaklardır.”(Meryem: 19/75)
“Ahlaki değerlerin yerini çıkarların ve fiyatların aldığı, bencilliğin yüceltilip fedakârlığın göz ardı edildiği, insanın ve eşyanın Allah’la olan bağının koparıldığı, “daha iyi” olanın yerini “daha iri” olanın aldığı, hayatı gerçek anlam ve amacından koparan her uygarlık bu ayetin kapsamına girer.”(Gerekçeli Meal ve Tefsir)
Hadis-i Şerif:
(مَنْ قَالَ رَضِيتُ بِاللَّهِ رَبًّا وَبِالإِسْلاَمِ دِينًا )
(وَبِمُحَمَّدٍ رَسُولاً وَجَبَتْ لَهُ الْجَنَّةُ)
“Rab olarak Allah’ı, din olarak İslam’ı ve Peygamber olarak Muhammed’i seçip beğendim diyen kimse cenneti hak etmiştir.”(Ebu Davud, Vitr, 26)
Netice: Bir toplumun refah seviyesinin yüksek oluşu, Müslüman toplumların maddi imkânlar bakımından zayıf oluşu kalite ile ilgili değildir. Şımarık toplumların dünya hayatı bakımından müreffeh olmaları onlara sadece dünyevi üstünlük sağlayabilir. İslâm ise, “mutlak güzel bir hayat değil, sonu güzel bir hayat vadetmektedir.”
