Cuma’dan Cuma’ya
“Her kim Allah’ın Ona (peygamber ve ümmetine) dünya ve ahirette asla yardım etmeyeceğini düşünüyor, temenni ediyorsa, (ne yaparsa yapsın hatta) hemen evinin tavanına/göğe bir ip uzatarak kendini assın! Baksın bakalım, (bu yaptığı şey Allah’ın Müslümanlara yardım etmesi sebebiyle) onda oluşan kin ve öfkeyi giderebilecek mi? (Öfkesinden çatlasa da patlasa da Allah mutlaka yardım edecektir)”(Hac: 22/15)
“… Nihayet peygamber ve beraberindeki müminler: “Allah’ın yardımı ne zaman?” diye feryat ediyorlardı. İyi bilin ki Allah'ın yardımı çok yakındır.”(Bakara: 2/214)
Hadis-i Şerif
Sad b. Ebi Vakkas Uhud günü yanında Hz. Peygamber olduğu halde düşmana ok atıyordu. Şöyle anlattı:
“Uhud gününde Rasulüllah (sav) Sadak’ının (ok torbası) içerisindeki okları bir bir bana verip: “At!” diyordu, “At! Anam babam sana feda olsun!”(Buhari, Megazi, 18)
Biliyor muydunuz?
Allah’ın rahmet ve inayeti, imdadı çoğu zaman sebeplere bağlı olarak gelir. Peygamber (sav) Uhud’da oturup izlemedi, sebebe sarıldı…
Evimize gelen pınar şakır şakır şakırdadığı halde musluklarımızdan su akmıyorsa ne yapmalıyız? Ailece oturup seher vakitlerinde dua etsek, ah vah çeksek, saatlerce gözyaşı döksek musluktan su akar mı? Tıkanan borular açılır mı? Hiçbir şey yapmadan bardağı elimize alıp musluk dibine bin sene tutsak yine de su akmayacaktır.
Yapmamız gereken şey fiili duadır bu noktada. Ayağa kalkıp gidip tıkanan boruları açmak… Saatlerce yapılan dudak dolusu duanın başaramadığını dakikalar içinde başarmış oluruz.
Aynen bunun gibi Rabbimizden bize akan rahmet musluklarını neyle tıkadıysak onları bertaraf etmeliyiz. İnanç, ibadet ve ahlâk noktasındaki arızalarımızı gidermeliyiz. Yaratılış gayemizi hatırlamalı ve bunca vukuatlarımız için pişmanlık duyup tövbe etmeliyiz. İşte o zaman biz dilimizle dua etmesek te Rabbimiz yönelişimizi görecek ve dua etmiş gibi bize icabet edecektir.