Hz. Lokman (as), “İki şeyi unutma; Allah’ı ve ölümü. İki şeyi unut; başkasına yaptığın iyiliği, başkasının sana yaptığı kötülüğü” diyor.
Bu nasihat, içinde, bir hayata yetecek kadar zenginlik; hayatı hayatlandıracak ölçüde mâna derinliği barındırmaktadır.
Zira Allah’ı unutmamak, her an O’nunla olmak, O’nun varlığını, bütün mahlûkat ve mevcudat üzerindeki tasarrufunu görmek; dolayısıyla yaratılmışların, O’na karşı sorumluluğunu daima hatırda tutmak demektir.
İBRETLİK HİKAYE
Birlikte yolculuk yapan iki arkadaştan birisi, ötekine bir tokat vurmuş. Tokadı yiyen oturmuş, kuma; “bugün çok sevdiğim bir arkadaşım bana tokat vurdu” diye yazmış ve sessizce yola devam etmişler.
Devam eden yolculuklarının bir yerinde, bir çaya varmışlar. Geçmeleri gereken bu çayda, tokat yiyen arkadaşı boğulmak üzere iken, tokat vuran, onu kurtarmış. Yine yollarına devam ederken tokat yiyen arkadaş bir ara durmuş ve bu defa da yol kenarındaki bir kayaya; “Bugün çok sevdiğim bir arkadaşım beni boğulmaktan kurtardı” diye yazmış. Tokat vuran arkadaş diğerine yazmalarının sebebini sorduğunda, gönlü bol ve hoşgörülü arkadaşı: “Kuma yazdığım kötülüğü bir bağışlama rüzgârı gelir, siler. İyiliği de kayaya yazdım ki; unutulmasın, bâki kalsın diye” demiş.
Hepimiz biliriz ki kulluk, yalnızca günlük, vakitli, belli hareket ve davranışların ifasından ibaret değil; bütün hayatın Allah’ın rızasına tahsis edilmesi, O’nun yoluna sarf edilmesidir. “Ameller ancak niyetlere göre”3 değer kazandığına göre; Allah rızası için ve bu niyetle atılan her adım, alınan her nefes kulluktur.
Hâl böyle olunca: “Cankurtaran” mesabesindeki bu “iki şey”ler ve onlardan aldığımız mesajlar üzerine hayata, hayatın “kul” olarak idamesine dair birçok fiili, birçok fazileti inşa etmek, buna göre istikametimizi şekillendirmek mümkündür.
Mesele; doğruları fark edip, onlar ile doğru yola girmektir.
Ali Rıza Aydın(Yeni Asya Gazetesi)
