İster ölü, ister diri olsun, herhangi bir kişi, yanımızda olduğu zaman, hakkında söylediğimiz sözlerden dolayı incinecek bir söz söylersek, bu sözü arkasından söylemek gıybet/dedikodu olur.
Gıybet ettiğimiz kimseden helallik dilmek en ideal tövbe kapısıdır. Şayet -ölüm ve benzeri sebeplerden ötürü- bu helalık isteme imkânı bulmadıysak, gıybetini yaptığımız kimse için sık sık dua etmek, onun affolunması için Allah’a yalvarmak gerekir. Bununla beraber, prensip olarak bir gıybette bulunduğumuz veya istemeyerek gıybeti dinlediğimiz zaman, yerimizden kalkmadan “Allah’ım! Bizi de gıybetini yaptığımız falanca kişiye de af eyle!..' demek lazımdır.
Alimler, fasık-ı mütecahir denilen (açıkça zulüm ve günah işlemekten çekinmeyen) kimselerin gıybetini yapmakta sakınca yok demişler. Şahsi garaz için değil, Müslümanların kendisine aldanmamaları için -ölü veya diri- olan bir zalim veya münafık kimsenin kötülüklerini belirtmekte bir sakınca yoktur. Yeter ki siyasi rakabet için olmasın, Allah rızası için olsun...
Sorularla İslamiyet
