Ankara’dan bir Turhan AKIN (Terzi) geçti.

Cengiz Ekşioğlu

ANKARA-Ankara Kızılay’da bir Karadeniz Terzihanesi vardı, Rizelilerin durak yeri idi, Her Ankara’ya gelen orayı sorar, oraya uğramadan Ankara’dan ayrılmazdı, Çünkü orada uğrayanları sıcak bir ilgi ile karşılayan, çay içirmeden, halını hatırını sormadan göndermeyen bir Turhan AKIN vardı.

Kapı açılırken kapı çıngırağı ile geldiğin içeriden duyulur, Turhan abi, o içten gülümsemesi ile içeri gireni ayakta karşılardı, orada bulunanlara kısa bir tanıştırma faslından sonra o koyu sohbet gün sonuna kadar devam ederdi, O hiç oturmaz hem masasındaki kumaşı biçer hem de misafirlerinin o koyu sohbetine katılırdı,

Burası; devletin bürokratlarının, siyasetçilerinin, pastacının, fırıncının her türlü Rizelinin adeta uğrak yeri idi. Gündem kendiliğinden oluşur, Bazen çay tarımı konuşulur, bazen milletvekilleri eleştirilir, hükümetler kurulur, bazen de sorunu olanlara çözüm üretilirdi, herkes edebi ile konuşur, konuşan büyük bir ilgi ile dinlenirdi. Burada bulunanlar yeni dostlar kazanır, yeni tanışmalar olur, daha genç olanlar yaşlıları büyük bir dikkatle dinler, tecrübelerinden faydalanırdı.

Bu kadar insanın her gün bu dergahta toplanması Turhan Akın’ın kelimelerle ifade edilmez üstün meziyetlerinin bir sonucu idi. Terzihane adeta memleketten gurbete gelen hemşerilerinin evi zorunlu uğrak yeri idi. Çünkü Orası bir milletvekili odası gibi dert dinleme yeri idi, Turhan abi sohbet sırasında telefonu kaldırır; bir hemşerisi için bazen bir bürokratı, milletvekilini bazen de bir hastanede bir doktoru arar daha sonra yüzündeki hiç eksik etmediği gülümseme ile sohbete katılırdı. Simitler paylaşılır, çaylar büyük bir zevkle yudumlanırdı.

Selahattin Turhan, Veysel Atacan, Cevat Çiçek, Enver Esirgemez, Bahattin Bozkurt, Bülent Aslan, Nazmi AKIN oranın müdavimlerindendi, Bazen İsmail POYRAZ gelir, sohbetin konusunu değiştirir, sözleri büyük bir dikkatle dinlenirdi.

Bu güzel insan, üç yıl kadar önce terzi dükkânının bulunduğu binanın yıkılması sonucu dükkânı kapatır, çok sevdiği hemşerilerinden uzak kalır, tabii hemşerileri de çok sevdiği Turhan Akın’dan. Zor gelir bu ayrılık Turhan Akın’a ve bedenini hasta düşürür, bir süre evde, zaman zaman hastanede geçirir son üç yılını, Mart’ın otuzunda ruhunu Hakk’a teslim eder,

Üstat diyor ki; “Ölüm güzel şey, budur perde ardından haber...

Hiç güzel olmasaydı ölür müydü Peygamber?”

“Her şeyin bir ömrü, bir de ölümü vardır. Aslında ölüm her yerde her zaman vardır”. Diyor şair.

Şairin dediği gibi; “Artık demir almak günü gelmişse zamandan./Meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan./Hiç yolcusu yokmuş gibi sessizce alır yol; Sallanmaz o kalkışta ne mendil, ne de bir kol.

Birçok seveni bu son yolculuğunda cenazesinin yanında olamamanın üzüntüsünü yaşar, ardından dualar eder, el sallar,

Ne güzel demiş Veysel;

Ben giderim adım kalır, Dostlar beni hatırlasın.

Düğün olur, bayram gelir, Dostlar beni hatırlasın.

Onun dostlarından Veysel Atacan; “Kumaşı ilmek ilmek işlercesine insanı değerleri kendi bendine nakşetmiş, yeri doldurulmaz bir insandı,

Cevat Çiçek; “Bir Yunus gibi, Mevlana gibi eşine dostuna kucak açmış, onları dinlemiş, sırdaş olmuş, dertlerine çare olmaya çalışmış, hep kendinden fedakârlık etmiş istisna bir insandı”.

Selahattin Turhal “Vefalı, herkesin seviyesine göre konuşan, üst seviyede düşünen, Rize’yi, Rizeliyi çok iyi şekilde temsil eden, sözüne sadık, hoş sohbet iyi bir dosttu, Onunla oturmak konuşmak çok güzeldi.

İsmail POYRAZ, ”Çevresine faydalı olan güzel bir insandı”

Bülent ASLAN “Hemşeri canlısı, bir insandı benim TRT ye çıkmama vesile olmuştu”

Bahattin Bozkurt; “Hayatını iğne iplikle kazanmış, yetmiş yıllık ömrünü hemşerilerine dostlarına yol arkadaşlığı yaparak geçiren kadirşinas bir hemşerimizdi”.

Nazmi Akın: “Dost ziyaretler, hastane, hasta ziyaretleri, cenaze törenlerine gitmeyi ihmal etmeyen, insani seven, dertlinin derdine ortak olmaktan büyük mutluluk duyan bir abimizdi,

Diyerek onunla ilgili duygularını ifade ederler;

Bu büyük yürekli insanı rahmet, minnetle yâd ediyoruz